Putter

Afgelopen kerst hadden we een vreemde eend in de bijt, oftewel een putter in de tuin. Dat had ik nog niet eerder mee gemaakt. Bij puttertjes denk ik altijd aan distelvink, dus vogeltjes op distels in de zomer. En dan vooral van de plaatjes, want hier in Twente heb ik ze zelden gezien. En dan nu ééntje in de tuin nogwel. Gedreven door honger en ongetwijfeld aangetrokken door het vele voer dat we voor de vogels strooien. En wat een schitterend vogeltje is het, met die knalrode kop en felgele vleugelveren. Schitterend om te zien. Dus rap de camera erbij gepakt en de lange telelens erop. Vanaf het balkon liet hij (of zij ?) zich mooi vastleggen. Bij bewerken van de foto's zie ik echter opeens dat er een vaste voetring aanwezig is, met zelfs afleesbaar een jaartal en code erop. AB 2.7 NL07 043 zie ik staan. Geboortejaar 2007, dus een 3 jaar oude vogel. 2.7 is de maat van de voetring in millimeters. En volgens mij is dit een ontsnapte gekweekte putter. Vandaar waarschijnlijk ook dat het dier geen grote angst voor de camera had, want ondanks dat ik op ooghoogte op nog geen 5 meter stond te fotograferen, bleef hij vrij rustig zitten en kon ik zowel foto´s als video maken. Ik ben nog even op internet aan het zoeken geweest of dit nu een geringde wilde of tamme vogel is, maar ik heb het niet kunnen vinden. Hoe dan ook, ik vind het nog steeds een mooi en aparte ontmoeting. De distelvink heeft zich in twee dagen kogelrond gevreten, waarna hij is verder getrokken. Tot dusverre heb ik hem nog niet weer gezien. Ik hoop maar dat hij de winter goed doorkomt. Hierbij enkele foto´s en een korte video.

Fijne kerstdagen

Op de valreep wil ik alle volgers van mijn blog langs deze weg fijne kerstdagen en alvast de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar doen toekomen. Ik hoop dat u ook het komende jaar mijn blog zult volgen en zult genieten van de foto's en verhalen.

Fotogroet Jan

Project Haaksbergerveen 3

Opnieuw naar het veen, heel voorzichtig deze keer. Er ligt veel sneeuw op en nog veel meer sneeuw naast de weg. Dus voorzichtig glibberend naar de parkeerplek aan de rand van het veen. En man, wat is het mooi. Alles onder een dik pak sneeuw, windstil en doodstil. Ondanks dat het zondagmiddag is, waarbij het normaal gesproken stikt van de wandelaars, is er nu door de slechte gesteldheid van de wegen en wandelpaden geen hond aanwezig. Heerlijk ! Echter aanvankelijk wil het fotograferen voor geen meter lukken. Het is te mooi. Er zijn zoveel mooie dingen om vast te leggen dat ik van de hak op de tak spring, met als gevolg dat het allemaal net niks is. Ik krijg geen fatsoenlijk beeld uit de camera, en het eerste uur loop ik alleen maar te mopperen in het veen. Ik heb geen rust in de kont, zoals ze dat hier zo mooi kunnen zeggen. Ik stop even om te pauzeren en een koekje te eten. Dan besluit ik om me zoveel mogelijk toe te leggen op 2 onderwerpen : riet en het pijpestrootje. Beide lastige onderwerpen om origineel vast te leggen. Maar beide ook onderwerpen die nu in de sneeuw eindelijk eens onder wat andere omstandigheden vast te leggen zijn. Ik heb een idee in mijn hoofd om rietpluimen eens wat anders vast te leggen en ga op zoek naar een aparte invalshoek. Uiteindelijk vind ik dat door min of meer door een dichtbijstaande besneeuwde pluim heen te fotograferen en zo een deel van het beeld wazig te laten weglopen. Eindelijk een foto waar ik tevreden over ben. Dan opeens komt de klik en gaat er meer goed. Ik ga over op een stukje high-key fotografie, waarbij ik tussen 1 en 3 stappen ga overbelichten om de witte omstandigheden optimaal te benutten. Een opname van drie graspollen (pijpestrootjes) in één beeld, maar elk iets anders aangesneden is de volgende plaat waar ik tevreden over ben. En dan, net als ik terug loop naar de auto kom ik in wat andersoortig moerasgras (zegge ?) twee pimpelmezen tegen, die hier naar wat zaden aan het zoeken zijn. Ze laten zich gedurende enkele seconden rustig vastleggen, en vormen een mooi dier in landschap opname. Middag geslaagd ! Ik denk dat ik weer enkele beelden voor het boek en voor de diaserie heb.

Schotten in de sneeuw

Vandaag werd er door de weerjongens een sneeuwdag voorspeld. Er zouden flinke buien zijn met een redelijke hoeveelheid sneeuwval. Ik besluit om naar het Witteveen te gaan en de Schotse Hooglanders te gaan zoeken. Ik ben helemaal gek van deze mooie rode giganten, die met name in een winters sneeuwlandschap helemaal tot hun recht komen. Een soort oerkoe. De beelden die ik wat in gedachten heb zijn koeien in een sneeuwbui en portretten van koeien met sneeuw en ijs in het haar. Dus op naar het veen en op zoek naar de koeien. Het sneeuwde inderdaad flink en er woei een gure wind. De omstandigheden zijn dus mooi voor het beeld wat ik in gedachten heb. Hierbij heb ik voor mezelf een soort richtlijn opgesteld waarbij ik een groot voorbeeld neem aan de foto's van Vincent Munier, een Franse topfotograaf die foto's maakt die mij persoonlijk enorm aanspreken. De stijl en passie die je terug vind in zijn beelden hebben voor mij een enorme aantrekkingskracht en uitstraling. En tevens een doel om na te streven en om te pogen hetzelfde nivo te halen (wat toch niet lukt ). In Dovrefjell in Noorwegen heeft Vincent een fotoserie gemaakt over de muskusos. Geweldige platen die een enorme voorbereiding en inspanning hebben gekost. Voor mij is dit een grote wens om ook eens te doen, maar op dit moment te ver weg en ik heb er de tijd en het geld niet voor, maar een kleine expeditie in het Witteveen is natuurlijk nogal eens gauw gemaakt. En ik heb er toch ook heel wat aardige foto's gemaakt afgelopen middag. Mooie portretten in close-up, gepoogd om deze eens iets anders in beeld te zetten. Prachtig, die ruige koppen met dat rode haar en daartussen de witte sneeuw en ijsklonten. En dan de beelden van de koeien in de sneeuwbui. Het blijft uitermate moeilijk belichten, maar wel vreselijk leuk om te doen. Hier dan enkele toch wel aardige beelden. Na bijna 2 uur was ik totaal verkleumd en besloot om terug te gaan. Als je dan weer in die heerlijk warme auto zit dan moet ik toch direkt de foto's terug kijken en genieten. Hopen dat ze dan in het groot ook nog scherp en mooi zijn.

Tuinvogels 2 : ruzie in de tuin

Het is opnieuw heerlijk fotografisch weer. Gisteravond is er een vers pakje sneeuw van ongeveer 10 cm gevallen. Daar moet je dan wat mee doen natuurlijk. En aangezien het vanochtend vroeg nog vrij somber was zonder een mooie lucht dat roept om landschapfotografie besloot ik om weer aan het tuinvogelproject te gaan werken. Afgelopen week heb ik een vrij uitgebreide opstelling in de tuin gemaakt met stammetjes, stronken en bemoste stenen, met hierin diverse voerplekken om de vogels te lokken. En dat werkt ! Soms wel 50 vogels tegelijk, met een enorme groep spreeuwen als hoofdmoot. Vandaag zeker 30 tegelijk op de voederplek. Maar ook mezen in grote getale ; met name koolmezen en pimpelmezen. En dat geeft nog wel eens wat onenigheid. Want waar de één zit, daar wil natuurlijk ook de ander zitten te eten. Dus geregeld vliegen ze elkaar bijna in de veren. Bijna, want behalve een hoop gedreig en gefladder is er vrijwel nooit sprake van een echte knokpartij. Daar kun je tenslotte een verwonding bij oplopen, die met deze kou en barre omstandigheden vrijwel zeker de dood zal betekenen. Maar ook het dreigen en fladderen levert mooie plaatjes op. Vreselijk moeilijk om op het juiste moment af te drukken, negen van de tien keer heb ik of een leeg beeld (ch.. ,  weer te laat) of een halve vogel erop staan. Maar soms zit het mee, zoals vanochtend. Een koolmees en pimpel kregen het aan de stok, recht voor de lens. En dat leverde deze twee mooie platen op. Vol aktie en dreiging. Beide foto's zijn gemaakt met de sigma 500 mm lens en zijn ongecropt. Mooi hè !

Project Haaksbergerveen 2

Het is nog steeds lekker winters, vanochtend viel er verse sneeuw, ondanks dat er dooi voorspeld was. Dat bood uiteraard weer mogelijkheden om foto's te gaan maken in het veen. Helaas kon ik echter pas later op de morgen richting het veen vertrekken, er moest tenslotte ook nog iets gewerkt worden. Tegen 11.30 uur kwam ik dan uiteindelijk in het Haaksbergerveen aan. Normaal gesproken is het rond de middag de slechtste tijd om te gaan fotograferen, echter vandaag bleek dat het ook anders kan zijn. Door de vele winterse wolken die er aan het zwerk hingen was er geregeld sprake van mooi licht. Als de zon net door of onder een wolkenrand vandaan kwam dan ontstond er door de afbuiging van het licht een prachtig warmgeel licht, die door de lage stand van de winterzon mooie lange schaduwen veroorzaakte. Normaal gesproken omstandigheden die je aan het eind van de dag aantreft. Zo zie je maar weer dat fotograferen toch een kwestie van momenten is, zelfs midden op de dag kun je nog fraaie opnames maken. Met name landschappelijk is dit weer heel erg fraai. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik op het moment in het Haaksbergerveen ook vrijwel geen dieren tegen kom. Enkele vogels ver weg, maar bijvoorbeeld ree, haas of konijn laten zich met deze kou tot dusverre in ieder geval nog niet zien. Nou scheelt het dat landschapsfotografie helemaal mijn ding is. Ik leef me hier heerlijk in uit en ik ben vandaag ook aardig tevreden over het resultaat.

Hieronder een korte video over het maken van bovenstaande foto en het verschil in sfeer dat soms maar enkele minuten of zelfs seconden aanwezig is. Het tijdsverschil tussen de foto en de video is amper 5 minuten, en het verschil in de sfeer die in de foto zit en totaal niet in de video is verbazingwekkend groot.

Project Haaksbergerveen

Vorige week ben ik begonnen aan een project van een jaar. Een jaar ? Ja, een heel jaar. En wel een project onder begeleiding van Ruben Smit. Ik volg een cursus bij hem dat "fotograaf met ambitie" is genoemd. In deze cursus wordt mij en 5 andere cursisten door hem geleerd hoe je een fotoproject opzet, en hoe je deze vervolgens uitvoert. Hierin wordt je gedurende dit jaar door Ruben begeleid en van tips en trucs voorzien. Uiteraard moet je al het fotowerk en het verwerken van je beelden zelf doen. Ik heb gekozen voor een project waarbij ik het Haaksbergerveen gedurende een jaar wil gaan vastleggen. En dan toegespitst op de typische kenmerken van zo'n hoogveen gebied. Bijvoorbeeld de veenpluis, de zonnedauw, de adder, het landschap, de schaapskudde, de reeen, de vele vogelsoorten die in het veen leven of bijvoorbeeld het veelvuldig aanwezige riet. Gisteren ben ik het project begonnen en heb mijn eerste beelden geschoten in een guur en koud hoogveen. Maar wel hele mooie omstandigheden om het project mee te openen. Hier enkele van de eerste opnames die ik er heb gemaakt : het landschap en de diersporen hierin. Via mijn weblog ga ik u op de hoogte houden van de ups en downs van dit fotoproject. Ik ben benieuwd !

Tevens heb ik geprobeerd om eens een filmpje te maken en toe te voegen. In het uiteindelijke project wil ik ook stukjes film gaan verwerken, een voor mij nieuwe vorm van multimedia, waar ik me sinds enige tijd iets in aan het verdiepen ben. Prachtig om foto's, video, muziek en commentaar te bewerken tot een mooi geheel.

Tuinvogels 1 : de spreeuw

Het was vanmiddag een heerlijke middag om tuinvogels te fotograferen. Er ligt een prachtig laagje sneeuw en de voedertafels en fotoplekken rondom huis barsten van de vogels. Ze vliegen af en aan om een graantje mee te pikken. Zo ook deze drie spreeuwen. Waarschijnlijk afkomstig uit het hoge Noorden of Verre Oosten zijn het hier wintergasten, die op de vlucht zijn voor de extreme kou die nu in hun zomerse verblijf regeert. Tot dusverre had ik de spreeuwen nog niet gezien, maar vandaag namen ze al ruziend bezit van de achtertuin. De spreeuw roept bij de meeste mensen een gevoel van een gewone vogel op, die soms in enorme aantallen in grote vluchten de lucht verduisteren kan, zorgend voor een geweldige vliegshow. Maar ook van dichtbij zijn deze rakkers prachtig om te zien. Hun donkere verenkleed met een bijna groene gloed er overheen met daarop de zo kenmerkende witte driehoekjes geven het dier een erg bont uiterlijk. Fotografisch gezien ook erg leuke vogels om mee bezig te zijn. Het zijn echte belhamels die allerlei akrobatische toeren uithalen om bij het voer te kunnen. Hierbij zijn ze continu met elkaar aan het bakkeleien en met elkaar aan het kwetteren. Een gedoe van jewelste en mooi om naar te kijken en van te genieten. En nog veel mooier om vast te leggen op de gevoelig plaat. Vandaag ben ik er in ieder geval erg tevreden over.

Winter !

En plotseling is het winter. Overdag komt de temperatuur amper meer boven nul, 's morgens is alles wit van de vorst en het is dus schitterend fotoweer aan het worden. Voor mij geldt dan dus : op naar het veen, mijn thuisgebied. En daar is het echt koud. Gisteren ben ik er wezen fotograferen kort voor en na zonsondergang. Op die kale vlakte met geen beschutting is het dan afzien. En er stond eigenlijk nog amper wind, wat de gevoelstemperatuur nog lager maakt. Maar mooi is het wel. De gele en rode kleuren van de ondergaande zon die weerspiegelen in het dunne laagje ijs geven een prachtige spiegel om strukturen tegen te fotograferen. Zoals deze waterplanten. De kleuren die je hier ziet komen rechtstreeks uit de camera, er is niets extra aan verzadigd. Heerlijk toch ! Beide opnames zijn gemaakt met de 500 mm lens, om de voor en achtergrond lekker in elkaar te drukken, zodat de mooie kleur van het ijs als achtergrond kan dienen voor het hoofdonderwerp. Ik verheug me al op de komende 2 maanden met sneeuw, vorst, ijzel en rijp ! Jammer echter van die enorme kou die in het veen hangt ! Maar je moet er tenslotte wat voor over hebben.



 

Nieuw blog

Gisteren ben ik begonnen met het opzetten van een nieuwe blog. De oude heeft de geest gegeven, plotseling kon ik niet meer bij mijn gegevens komen en waren alle oude blogjes niet meer te openen. Wat ik ook probeerde, ik krijg ze met geen mogelijkheid meer in beeld. En natuurlijk krijg ik ook mijn backup met geen mogelijkheid meer geopend ! Flink balen dus. Maar goed, stil blijven staan heeft geen zin, dus moet er een andere oplossing komen.Opnieuw beginnen dus. Tegelijkertijd een goede reden om over te stappen van wordpress naar Blogger, waar ik ook het blog van mijn werk heb ondergebracht. Naar alle tevredenheid, dus ik verwacht ook dat dit een goede zet zal zijn. Na een hele tijd schuiven, aanpassen van de HTML, herbeoordelen en opnieuw aanpassen heb ik nu een eerste opzet waar ik qua lay-out, leesbaarheid en kleuren tevreden over ben. Misschien dat er de komende weken nog meer aanpassingen volgen, dat weet ik nog niet en zal langzaam uit kristalliseren. In ieder geval is er voor u weer het een en ander te lezen en te bekijken. Veel plezier.