Vreemd gezicht

Zoals ik in het vorige blog reeds vermelde was een deel van de waddenzee dichtgevroren. Dat op zich is al een apart gezicht, maar als je dan tussen dit ijs in de wulpen en de scholeksters ziet staan fourageren dan is het helemaal vreemd. Je verwacht deze dieren op een modderig wad, terwijl ze de kokkels en de zeepieren uit de bodem trekken. En om ze dan nu te zien rondscharrelen tussen ijs en sneeuw is voor mij toch wel heel bijzonder. Wel heel fotogeniek vind ik. Ik heb er hier bewust voor gekozen om de wulp niet beeldvullend vast te leggen, maar ze echt als een onderdeel van het landschap in beeld te zetten. Ik ben er erg content mee.

Bevroren zeewater

Afgelopen midweek ben ik met het gezin een weekje naar Texel geweest, een fantastisch eiland waar altijd wel wat te beleven is. Ondanks dat het weekje vrij voorjaarsvakantie heet, gaf het weer nog niet veel van het voorjaar te zien. Het was met name de eerste twee dagen stervenskoud. Dinsdagochtend vroeg opgestaan en richting de waddenzee gereden, want dit is de kant waar 's morgens de zon opkomt. Om 7.45 uur volgens de tabellen. Dus ruim een uur eerder mijn warme bed uit en na een snel ontbijt op stap. Bijna nog te laat, want ik had me wat verkeken op de afstand van de noordzeekant naar de waddenzeekant. Gelukkig was ik nog net op tijd voor het mooiste licht. Auto parkeren en de dijk over. Mens, wat was het hier koud. Zodra ik de dijk overkwam stond ik vol in de wind en vloog de temperatuur gevoelsmatig omlaag. De thermometer gaf -8 graden aan, de gevoelstemperatuur was wel -16 graden ! Tot mijn grote verrassing bleek een paar honderd meter van het zoute water van de wadden bevroren te zijn, met een forse ijslaag erop. Heel erg gaaf om te zien. Dan een voorgrond zoeken, zodat er wat diepte in de foto komt. Hiervoor kwamen enkele stenen in het water en natuurlijk de dijk zelf  in aanmerking. Camera instellen (met ondertussen bevroren vingers) en de compositie bepalen. Dan een verloopfilter van Lee erop, om het contrast tussen lucht en het witte ijs te verlagen. Hierdoor krijg je meer kleur in de lucht. En dan komen de foto's ! Geweldig, wat een sfeer zit er in het beeld. Ik popel om de foto's in het groot te bekijken, maar dat duurt nog even. Pas vandaag, terug thuis, kan ik ze op het grote scherm bekijken en nabewerken. Ik ben er heel tevreden over. Een prima start van de dagen op het mooie eiland. Binnenkort volgt meer.

Derde prijs !

Afgelopen week werd ik blij verrast met een mailtje van de grasduinen redaktie. In de maandfoto wedstrijd met als thema Nationale landschappen heb ik de derde prijs behaald. Het is een foto die ik gemaakt heb in het vroege najaar bij de Oisterwijkse Vennen en Plassen. De morgen was berekoud, maar de morgenzon kwam schitterend op om de kou te verdrijven. Door het warme water ontstond er een prachtig sfeertje met laaghangende mist en door de ochtendzon hele mooie kleuren. Het was windstil en daardoor ontstond er een spiegelglad oppervlak van het water met een bijna perfecte reflectie ten gevolge. Het moeilijkste was nog om de belichting zodanig te krijgen dat er in de donkere delen van de foto nog doortekening zat, terwijl de hoge lichten niet volledig mochten uitbleken. Na een tweetal pogingen en bijstellen van de belichting aan de hand van het histogram op de camera was dit het resultaat. Ik ben er erg blij mee. Het tweede resultaat binnen enkele maanden (vorige keer waren mijn koeien op stal een tweede prijs waard) en ook nog twee keer een runnerup vermelding de afgelopen maanden. Het kan niet op !

Storm, project Haaksbergerveen

Zoals je gemerkt hebt heeft het de afgelopen drie dagen flink gestormd. Hier in het oosten is het dan altijd wat minder dan aan de kust, maar ook hier stond een flinke wind. Echter helaas een dichtbewolkte lucht, het hele weekend lang. Geen zon gezien. En daar had ik nou net zo op gehoopt. Lekker vroeg het veen in en een zonsopgang fotograferen, dat was het oorspronkelijke plan. Helaas, het werd uitslapen. Pas in de loop van de middag kon ik het niet langer uithouden en ik moest op stap. De laatste drie weken was het baggerweer en geen omstandigheden om in het veen te gaan fotograferen. Nu sloeg het fotovirus echter zodanig toe dat er wel iets moest gebeuren. Ik besloot om van de nood een deugd te maken en te proberen of ik de storm in beeld kon brengen door beweging te fotograferen. Met al dat riet in het veen moest dit mogelijk zijn. Nou, dat viel nog niet mee. Ten eerste omdat er een groot deel van de rietkragen gemaaid is, omdat ze in het veen bezig zijn de dammen op te hogen en te herstellen, zodat het water beter wordt vastgehouden. Dit komt de groei van het hoogveen ten goede, maar mijn fotografie niet. En ten tweede omdat het ontzettend moeilijk bleek te zijn om een fraaie en spannende opname te maken van dat saaie riet. Of de belichting was te lang en het beeld was volledig wazig en onherkenbaar, of het was een te korte sluitertijd en daardoor te scherp om beweging weer te geven. Uiteindelijk ben ik twee technieken gaan toepassen. De eerste is inflitsen tijdens de opname, waardoor de rietpluimen opeens scherp worden afgebeeld. En de tweede techniek is het maken van een dubbelopname. De eerste opname lang belicht (ca 4 seconden), de tweede kort belicht (ca 1/50 sec) en deze opnames dan over elkaar heen maken. Ook dat gaf een redelijk mooi resultaat. De laatste methode die ik heb gebruikt is het zoeken van dikkere stammen en struiken, die door de wind minder bewegen dan het riet, en daardoor bij een langere opnametijd toch nog scherp blijven. Ook dit gaat vrij goed. Kortom, ik heb me ondanks het matige weer en het slechte licht toch weer prima vermaakt. En de opnames, och het is geen top, maar slecht is het ook niet lijkt me.

Timelapse 2

Na mijn vorige blog, waarin ik mijn eerste beginselen met timelapse-fotografie liet zien heb ik niet stil gezeten. Ondertussen is er een nieuwe timer besteld en binnengekomen. Hiermee kun je instellen om de hoeveel seconden de camera een opname moet maken en ook is instelbaar hoeveel opnamen de camera moet gaan maken. Nu is het mogelijk om een continue serie opnames te maken, zodat er een vloeiende timelapse film ontstaat. Daarnaast ben ik op internet me wat gaan verdiepen in de theorie en praktijk van timelapse fotografie en heb hier veel van opgestoken. Alles handmatig instellen : statiefwerk (uiteraard), witbalans van auto af en vaste instelling geven, sluitertijd en f-waarde handmatig instellen omdat anders tijdens de serie opnames de belichting drastisch kan veranderen en je filmpje kan verknallen. Dan zorgen dat je lens absoluut stofvrij is, want elk stofje valt direkt op in zo'n filmpje. Tot slot de tijdsduur tussen de opnames instellen. Dat is sterk afhankelijk van wat je wilt fotograferen. In mijn geval wil ik het Haaksbergerveen vastleggen in het kader van mijn fotoproject. En dan met name de afgelopen dagen de jagende wolken. Er stond een bijna stormachtige wind en de wolken joegen over mijn hoofd hen. De beste sluitertijd volgens internet-sites hiervoor is ongeveer 3-4 seconden tussen de opnames in. Dus nadat ik de camera stevig op het statief had opgesteld in het veen en op een karakteristieke eik die midden in het veengebied staat had scherpgesteld, kon de opname reeks beginnen. En vanaf dat punt wordt het saai ! Je kunt niets doen dan afwachten. En dat duurt lang. Want als je een filmpje maakt van 10 seconden, dan heb je een berg opnames nodig. Ga maar na : elke seconde opname bevat 24 foto's. Dus totaal 240 foto's. Elk met in dit geval een tussentijd van 4 seconden. Dus 240x4 = 960 seconden oftewel 16 minuten opnametijd voor 10 seconden film !! En dat duurt verrekte lang als de wind over het veen raast en je maar een beetje dom staat te kleumen. Volgende keer toch maar een tweede camerabody meenemen, om de tijd wat nuttiger te doden. Hier dan het resultaat van mijn eerste serieuze poging tot timelapse opnames, iets waar ik zeker nog veel verder mee wil gaan. Leuk om te doen, prachtig als het af is !