Witte kwikstaart

Eén van de vogeltjes die je momenteel bij ons in de omgeving veel ziet is de witte kwikstaart. Druk heen en weer vliegend om zijn jongen te voeren. Dan weer op de grond, met het karakteristiek opwippende startje, dan weer op het uitkijkpaaltje en dan weer op het prikkeldraad. Met een beetje geduld en met behulp van de mobiele schuilhut (de auto dus) kun je vlak bij komen en de mooiste platen maken. Maar soms moet het geluk ook wat mee zitten. Met de 500 mm sigma op het toestel zat ik te wachten tot de kwikstaart weer op een paaltje zou gaan zitten, als ik hem uit mijn ooghoek aan zie komen vliegen. Direkt zie ik dat hij niet op het paaltje afgaat maar op het prikkeldraad net even iets verderop. Dus lens iets draaien en scherpstellen. En ik een fraktie van een seconde zie ik hem dan ook al in beeld verschijnen. Als in een reflex druk ik af. Klak-klak-klak-klak. Een snelle serie van een aantal opnames achter elkaar. Dan bij het terug kijken blijkt er één opname uit te springen. Direkt voor de landing op het draad, vleugels gespreid met mooi licht erop, pootjes gestrekt en de blik op het landingspunt gericht. En nog lekker scherp ook met beweging in de vleugels. Dat gaat je honderd keer mis, maar zo nu en dan is het dan een keer helemaal goed. Machtig mooi als iets zo goed lukt !